Van welke klanten heeft jouw organisatie afscheid genomen?
Is er binnen jouw organisatie ook schaarste?
Schaarste van grondstoffen, materialen en medewerkers?
Een nieuw vraagstuk voor veel organisaties.
Hoe gaat jullie management-team hiermee om?
Een tandje erbij? Minimaliseren van de ontwikkeling van medewerkers? Geen tijd om te verbeteren?
Of afscheid nemen van minder renderende klanten? Dit laatste vergt moed maar gebeurt steeds meer.
De schaarste van medewerkers zal voorlopig aanhouden (mede als gevolg van de vergrijzing) en wachten tot het overgaat is dus geen optie.
De kernvraag is: kies jij voor medewerkers of voor klanten?
Natuurlijk moeten er klanten zijn want anders zijn er geen inkomsten. Het gaat er om dat je in deze tijd van schaarste een keuze maakt om met die schaarste om te gaan.
Als je voor medewerkers kiest is er (eindelijk?) tijd voor het bouwen aan de verbetercultuur. Je hebt immers tijd gecreëerd door afscheid te nemen van 1 of meerdere klanten.
De volgende vraag is of je kiest voor verbeteringen die gericht zijn op de medewerkers of op de klanten?
Onderstaande 2 afbeeldingen laten dat zien.
De basis is in beide afbeeldingen idem.
Verbeterhuis met als doel de Klant
Verbeterhuis met als doel de Medewerker
Wat is het verschil tussen de 2 huizen in de praktijk?
Stel er zijn de volgende verbeter-acties mogelijk:
- aanpassen rapportage voor de klant zodat de klanttevredenheid toeneemt
- verkorten proces ABC zodat de levertijd voor de klant met 10% minder wordt
- verbeteren proces DEF zodat medewerkers van afdeling KLM veiliger kunnen werken
- vereenvoudigen proces XYZ zodat medewerkers beschikken over de juiste materialen
Verbeter-actie 1 en 2 zijn puur gericht op de klant.
Het boeiende is dat verbeter-acties die gericht zijn op medewerkers heel vaak ook voordeel voor de klant hebben.
Deze klant wordt voor ons geofferd
Als medewerkers voelen dat je voor hun kiest dan zorgt dat voor betrokken medewerkers. “Deze klant wordt voor ons geofferd”.
Aan medewerkers kan vervolgens de vraag gesteld worden: wat kunnen we wel aan. Wat kunnen we beloven? En er kan ook gevraagd worden wat kunnen we slimmer / anders doen. Hoe kunnen we die tijd zo slim mogelijk gebruiken?
Door medewerkers tijd en ruimte te geven komt het onderstaande plaatje in werking.
Is ESG de ver van jouw bed show?
De afkorting ‘ESG’ staat voor ‘Environment, Social, Governance’: milieu, sociaal en goed bestuur.
Steeds meer bedrijven geven inzicht in andere prestaties dan alleen hun financiële cijfers. Dit doen ze niet alleen voor hun investeerders maar ook om duidelijk te maken dat ze een aantrekkelijke werkgever zijn.
In die rapportage staat bijvoorbeeld hoeveel training medewerkers hebben gekregen en hoe het staat met hun welbevinden op het werk. Kortom in welke mate er gekozen wordt voor de belangen van de medewerkers.
Meer informatie vind je hier: https://www3.weforum.org/docs/WEF_IBC_Measuring_Stakeholder_Capitalism_Report_2020.pdf
Er bestaat al wetgeving die gericht is op de ESG-rapportage, zoals Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD). De CSRD verplicht alle grote bedrijven om vanaf 2023 niet-financiële prestaties te rapporteren en hierop een onafhankelijke controle te laten uitvoeren. Onder ‘groot’ vallen bedrijven die voldoen aan minimaal twee van de volgende drie criteria:
- 250 medewerkers of meer
- een jaaromzet meer dan 40 miljoen euro
- een balanstotaal meer dan 20 miljoen euro
De verwachting is dat binnen enkele jaren deze wetgeving ook voor kleinere organisaties gaat gelden.
Note: afscheid nemen van klanten in een non-profit organisatie is lastiger dan in een profit organisatie.
